Να ξέρετε πως αν έχετε μπαλκόνι(α) στο σπίτι σας, είστε εξαιρετικά τυχεροί. Διότι βγαίνει αυτός που κάνει την αυτο-απομόνωση [δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στην Ελλάδα το συγχέουμε με την καραντίνα αυτό· η καραντίνα επιβάλλεται σε ύποπτο ή επιβεβαιωμένο κρούσμα, ενώ η αυτο-απομόνωση γίνεται προληπτικά, όπως πχ στην προκειμένη περίπτωση μετά από την επιστροφή από ταξίδι στο εξωτερικό] στο πάνω μπαλκόνι, βγαίνει και ο άλλος στο κάτω μπαλκόνι, απλώνουν την μπουγάδα τους (ή και όχι, δεν είναι προαπαιτούμενο αυτό), ανταλλάσσουν τα νέα τους, τραβούν τις φωτογραφίες τους (βλέπε δείγμα πάνω) και διασκεδάζουν και τη γειτονιά (που στο μεταξύ έχει στήσει αυτί για να να μάθει γιατί η Ελένη απομονώνεται και τα λέει με την Οκτωβρία από τα μπαλκόνια). Και έτσι είμαστε όλοι πιο χαρούμενοι και ανάλαφροι!
Το άλλο θετικό που έχουν τα μπαλκόνια είναι πως υποκύπτουν στην άνοιξη. Σε προσκαλούν να τη δεις, να την αγγίξεις και να τη μυρίσεις, ενώ παράλληλα παραμένεις εντός των ορίων του σπιτιού. Για όσους τυχαίνει να μην έχουν μπαλκόνια, να ξέρετε λοιπόν πως η άνοιξη, από την Σκωτία έως την Ελλάδα, καταφθάνει ακάθεκτη. Daffodils (κλικ πάνω στη λέξη για να δούμε ποια είναι αυτά τα λουλούδια αν δεν τα ξέρουμε ήδη) πλημμυρίζουν τους Σκωτσέζικους κήπους και δεκαοχτούρες φωλιάζουν και αναπαράγονται στα φυτά του κήπου μας εδώ στον Πειραιά. Η άνοιξη εισβάλλει στο σπίτι και το μεταμορφώνει· αλλάζει τις διαστάσεις, τα χρώματά και τη λειτουργικότητά του. Και, κατ' επέκταση, πού ξέρετε, ίσως μεταμορφώσει κι εμάς...
Comments
Post a Comment