Poetic Movements

As I have packed up the Christmas tree and decorations and time is approaching for packing up clothes and notes, departing on the next flight, a long postponed reflective post-fieldwork blog entry is fighting its way in my schedule. My fieldwork experience on Samothraki started with Seamus Heaney and ended with Yannis Ritsos. Undoubtedly, among other things, it was a poetic voyage. The Chora of Samothraki; fieldsite. December 2018 . Following the flood in autumn 2017 , I was unconsciously muttering (to myself, to my memories, to my worries): “ And was angry that my trust could not repose In the clear light, like poetry or freedom Leaning in from sea. I ate the day Deliberately, that its tang Might quicken me all into verb, pure verb.” -Seamus Heaney, ‘Oysters’. For a fieldwork that had started with an evacuation from my house due to a flood, it was only fair to end with an evacuation from the island itself due to the breakdown of the conn

“ Θέλω δύο φρέντο καπουτσίνα ένα μονό ένα διπλό μέτρια με μαύρη.” Βλέμμα. Βλέμμα. Καπουτσίνα; - Η barista από μέσα της. - Καπουτσίνι, σερ! - Εγώ από μέσα μου. - “ Αμέσως”, λέει η πρώτη κι εγώ αναρωτιέμαι “ μαύρη ή καστανή (ζάχαρη)”; Προσπερνώ τον καπουτσινά - είμαι κι εγώ γλωσσοπλάστης, πώς! - κι ενώ η κοπέλα αναδιατυπώνει την παραγγελία ως “ δύο καπουτσίνο...” - Greek, but accurate! - παραληρώ: εσπρέσσα νεσπρέσσα λούγκος ριστρέτος αμερικάνος (ή αμερικάνικος;) λάττε ... πώς θα παράφραζε αλήθεια κάποιος στα ελληνικά το λάττε; το ντεκαφεϊνέ; Άλλοι αλέθουν τους κόκκους του καφέ και άλλοι τη γλώσσα! Ιανουάριος 2019, Κορυδαλλός. Φωτογραφία: κάθε καφές κι ένα ταξίδι · 19 Δεκεμβρίου 2018, Σαμοθράκη.