Poetic Movements

Στις ρυτίδες της θάλασσας χτίστηκαν όλα σου τα όνειρα. 30 Ιουνίου 2019, Βαράδες - Σαμοθράκη.

The world was asleep already and Orion was now aiming sometimes at the moon sometimes at the mountain. At June’s nights you can see it all clearly the bow the arrows the arch the tension of the grip the release of the throw. Because night rides are long usually silent and smell like soil moisture and stardust. Bodies bear scents from the day just past and they extend themselves taller and sharper under the stardome perhaps looking for a place of theirs in between to be viewed by eyes in distance and awe. Sharpest than night bodies and nocturnal wishes the mountain's peaks stand sculptures alike moveless & unmoved looking down on us and sometimes it seems looking down on the stars. The world inverted for all it's asked – by night riders crossing highways darker than the sky – who's on top and where is the hunter aiming at tonight? June 2019, Samothraki.

Afternoons are what they are ‘ cause they can’t be otherwise. The plane holds the shade & the shade holds the song. I only saw a cicada once captured for minutes in a glass. There’s always something immanent that yet you miss in their song. I ‘ve never seen cicadas’ choir but I picture them jumping from branch to branch as their music jumps from stave to stave. 20 June 2019, Samothraki.

Your hands on the pelvis your hands on the ground body to earth. Green shades of trees timed out as the solitary ways of the water come in. Sinking feeling; crossed the bridge twice today; from East heading Eastern. Longitude falling over like the tide the tide that falls on shore sand and salt seaweed and jasmine. The pelvis rises over bridges and above seas dropping the essence of the ocean step by step; until it’s exhausted, consumed, extinct. Footprints arriving at no terminal; they’re always arriving_ Spring 2019, Scotland. Photograph: ocean, St Andrews; 20 April 2019.

* διαβάζεται ακούγοντας https://www.youtube.com/watch?v=TVF6kyFH1mI Σαμοθράκη. Ιούλιος 2013. Πρωί προς μεσημέρι. Ζέστη. Στην επαρχιακή οδών Θερμών – Φονιά σταματάει ένα αυτοκίνητο. Χιλιαράκι. Δίχως ωτοστόπ. “ Κάμπινγκ πάτε;” “ Ναι.” “ Ελάτε, θα σας πάρω.” Χίπστερ μπαμπάς, με μία από τις πίσω θέσεις πιασμένες από παιδικό καρεκλάκι, άδειο στην παρούσα διαδρομή. Εμείς πιάνουμε τη θέση του συνοδηγού και την πίσω άδεια. CD-player στο αυτοκίνητο παίζει Mel Torm é . I'm comin' home, baby, now (Do-do-do-do-do-do) Διασχίζουμε την καυτή άσφαλτο σχεδόν χορευτικά. I'm comin' home now, right away (Do-do-do) “ Διακοπές;” “ Ναι.” “ Πρώτη φορά;” “ Όχι.” I'm sorry now I ever went away Every night and day I go and stay Η ζεστή ατμόσφαιρα επιδεινώνει την υπνηλία, την οποία αδυνατεί να αναχαιτίσει ακόμα και ο πρωινός καφές. Comin' home, baby, now

Μακριά από το σκοτάδι φάνηκαν τρεμουλιαστά τα φώτα μίας πόλης, ή μίας κάποιας κωμόπολης, παροικίας... και ούτω καθεξής. Μα ο δρόμος έμεινε σκοτεινός δίχως να οδηγεί πουθενά· σε κανένα κάστρο ή κανένα σημείο αναφοράς. Προχώρησε και τα φώτα πλησίασαν μεγάλωσαν σταθεροποιήθηκαν σχεδόν άγγιξαν τα χέρια και ξεμάκρυναν πάλι στην αρχή στο πλάι της διαδρομής μετέπειτα ξωπίσω ως ότου χάθηκαν εντελώς σα να μην υπήρξε ποτέ ο απροσδιόριστος φωτεινός λόφος. Η νύχτα ούτε μεγάλωσε ούτε μίκρυνε, μα έμεινε ίδια · και ο προορισμός άφταστος. Αθήνα – Θεσσαλονίκη en route, 7 Ιουνίου 2019. Φωτογραφία: εθνική οδός Αθηνών – Λαμίας, φώτα από μακριά· 7 Ιουνίου 2019.

I like airports the way others like parks and gardens. I like the hastiness of baggage dropping and gate rushing; passing by all these other destinations you are not boarding to; hurried coffees – always; phone calls and last moment device charges; running into familiar faces – though much less than always; taking clothes on and off and on and off – one moment it’s hot, the second your cross the gate it’s cold again; I like crossing – country to country time to time soil to air. And I like watching the dawn at a midnight take-off somewhere afar already happening another day hanging above arriving through the air. Touchdowns – another universe few hours of flight away and everything starts anew; the day the plans the directions the resolutions carried heavy within just as the luggage outside all yours all repeated all landed now. 27 – 28 May 2019, Edinburgh to Athens. Photo: Edinburgh airport airfield, 27