Poetic Movements

(μία πρόωρη διαύγεια στο χαρτί) Ο δρόμος· σα να με καλούσε να γράψω γι’ αυτόν. Σα να με καλούσε να του δώσω λίγες τελευταίες λέξεις μου. Πριν το επιχειρήσω εγώ, με αποχαιρετούσε ήδη αυτός, γνώστης των σκέψεων και των πόθων μου. Φύσηξε ένας βιαστικός αέρας φθινοπώρου, προάγγελος και φάντασμα των τελευταίων μερών του Αυγούστου. Στα βήματα πηγαινοερχόταν και θα ένιωθε ο οποιοσδήποτε στιγμιαία πως πετούσε· πετούσε κι έφευγε ήδη. Σα να τον έδιωχνε η πόλη ή σα να ανταποκρινόταν σε ένα κάλεσμα από αλλού. Δεν ήταν μόνο σκέψη μου πλέον· κυκλοφορούσε στον αέρα σαν υπόσχεση και για λίγο είχα την εντύπωση πως άκουγαν τον ψίθυρό της όλοι. Προχώρησα ανηφορικά στην παλιά αγορά, ερημωμένη καθώς η νύχτα πλησίαζε, προς το κέντρο της πόλης. Ακόμα και τα αυτοκίνητα θύμιζαν φαντάσματα, έτσι όπως περνούσαν χωρίς στίγμα, αδιάφορα στο δρόμο. Λεπτές ψιχάλες ενέτειναν την αύρα ενός φθινοπώρου που βιαζόταν να φτάσει. Ερχόταν τρέχοντας για την ακρίβεια, ενώ εγώ είχα σχεδόν γυρίσει την πλάτη μου.  Οι ψιχά

Port of Piraeus, discussing what to do next, 13.03.2016. The most difficult for me is to raise the camera and take a picture, capture the moment. These are moments everyone wants to let go of, cease to recall in the near future. And there is nothing to say, on top. Broken words come and go in your mind, meaningless ideas. The only thought persistent is what to do, the one thing after the other, hopefully to shrink the chaos. Port of Piraeus, Gate E6, temporary lodging, 13.03.2016.  Manage the donations then; load and unload clothes, shoes, bottles of water, milk and juice, plastic cups, spoons, forks and knives, fruits and vegetables, snacks, cans, sanitary care products, toys for the kids. Cook and serve; make sure everyone has taken one portion and if possible give out more. Make a list of what each one is missing and find what they need afterwards amongst the donations; otherwise bring what you have at home. Explain that the borders are closed; again and