Skip to main content

Σαμοθράκη μετά… / Samothraki afterwards…

[English follows]

 
On Tuesday 26 September, the torrent of Kamára 
was rushing through within the village of Chóra. 


Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν αυτό που συνέβη στη Σαμοθράκη. Ακόμα και η σκέψη είναι σα να έχει μπουκώσει από τα μπάζα και τη λάσπη. Κι ωστόσο, ξεχωρίζει αυτό: η φύση που μας έδωσε ένα γερό μάθημα για τις απερισκεψίες μας, ταυτόχρονα μας λυπήθηκε. Είμαστε όλοι ζωντανοί και γεροί. Άθικτοι από τις πλημμύρες και τον χείμαρρο που πέρασε μέσα από τα σπίτια μας. Σοκαρισμένοι, ίσως τρεμάμενοι ακόμα, αλλά στα πόδια μας.

Τι θα ακολουθήσει; Και τι πρέπει να κάνουμε; Δε μπορώ να γράψω γι’ αυτά ακόμα.

Είμαι ανακουφισμένη που το ρέμα δε χύνεται πλέον μέσα στη Χώρα και που δεν θα ακούμε πια αυτό τον ήχο. Σε κάποιους από εμάς θα πάρει καιρό να συνηθίσουμε και πάλι τον ήχο του τρεχάμενου νερού και της βροχής. Θα πάρει πολύ ΠΟΛΥ χρόνο να ξαναχτιστεί η Χώρα, μα πιστεύω πως θα ξαναχτιστεί. Θα είναι σίγουρα μία άλλη, όχι η ίδια που γνωρίζαμε και αγαπούσαμε. Ίσως να είναι πιο συνειδητοποιημένη και ώριμη, πιο προετοιμασμένη και φρόνιμη. Ίσως να έχουμε πάρει ένα μάθημα∙ μακάρι.      

Χθες στο δρόμο προς Αθήνα, να αντικαταστήσω πράγματα που χάθηκαν, σκεφτόμουν μόνο τους ανθρώπους που είναι στο νησί, που είναι το νησί κι αντικρύζουν τις δυσκολίες κατάματα. Έχουμε πολλή δουλειά, κι απαιτεί πολλή σκέψη. Πού έχουν φτάσει τα πράγματα; Πού τα έχουμε φτάσει εμείς;

Το ξημέρωμα της 26ης Σεπτέμβρη κοιτούσα το βουνό, όπως και πολλοί άλλοι, περιμένοντας να χαράξει και με την ελπίδα η βροχή να σταματήσει. Με το φως της μέρας είδαμε το βουνό να έχει κυλήσει προς κάθε κατεύθυνση. Καμία εικόνα, κανένα ντοκουμέντο δε μπορεί να το αποτυπώσει επαρκώς αυτό. Ο νους όλων μας δυσκολεύεται ακόμα να το χωρέσει. Τα γατιά της Χώρας έκαναν την εμφάνισή τους πριν τους ανθρώπους, λυσσασμένα από την πείνα. Τα ταΐσαμε. Πολύ δειλά βγήκαμε όλοι έξω. Πολύ δειλά είδαμε τη γη που μας γέννησε να αλλάζει γνώμη και να μη μας κατασπαράζει.  

Πρέπει να ξεμπαζωθεί η Χώρα, να ξεμπουκώσει η σκέψη και να κοιτάξουμε τι απέμεινε και πού στεκόμαστε. Ποια περιθώρια μας άφησε η φύση. Και να τα σεβαστούμε.  

«Μικρά γεγονότα»:
·         Από το απόγευμα της 25ης Σεπτέμβρη έως το ξημέρωμα της 26ης Σεπτέμβρη, στη Σαμοθράκη έπεσαν 330-340 χιλιοστά βροχής. Ενδεικτικά, στους τυφώνες που προηγήθηκαν στις ΗΠΑ τις προηγούμενες εβδομάδες, η ποσότητα της βροχής ήταν λιγότερη.
·         Το ρέμα της Καμάρας δημιούργησε έναν καταρράκτη κατά μήκος της κεντρικής σκάλας της Χώρας και μικρές βάθρες σε διάφορα σημεία της.
·         Σκάλες, τοίχοι, μάντρες και κομμάτια παλαιών χτισμάτων κατέρρευσαν, συμπεριλαμβανομένων του Δημαρχείου και των περισσότερων δημοτικών υπηρεσιών της Χώρας.
·         Ενσύρματο και ασύρματο δίκτυο τηλεφωνίας δεν υπήρχε από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι περίπου τις 8 το πρωί.
·         Η υδροδότηση κόπηκε για 1,5 μέρα περίπου στη Χώρα και την Καμαριώτισσα, ενώ σε πιο απομονωμένα χωριά δεν έχει επανέλθει ακόμα.
·         Δρόμοι φούσκωσαν και η παλιά χωματερή της Χώρας κατρακύλησε σε μία από τις δύο εισόδους του χωριού.
·         Τα χώρια Αλώνια και Λάκκωμα είναι μέχρι και τώρα αποκομμένα∙ ο δρόμος έχει σπάσει στα δύο.
·         Το ρέμα της Καμάρας δημιούργησε ένα χείμαρρο που, κατεβαίνοντας από τη Χώρα, φτάνει μέχρι την παραλία της Παλαιάπολης και, με μία πρώτη ματιά, φαίνεται σα να την έχει σκάψει σε γκρεμό.  
·         Ο μισός Πύργος του Φονιά έχει καταρρεύσει.
·         Οι εργασίες αποκατάστασης ξεκίνησαν άμεσα και προχωρούν γρήγορα χάρη στην αλληλοϋποστήριξη της κοινότητας. 


The water moving towards the central alleys of the village; 26/09.


There are no words good enough to describe what has happened in Samothraki. Thought itself seems stuffed with detritus and mud. And yet, one thing comes up: nature while giving us a lesson well-deserved for our unthoughtful actions, spared us. We all are alive and strong. Safe and sound by the floods and the torrent that rushed through within our houses. Shocked, perhaps shaken for now, but standing on our feet.

What is to follow? And what should we do? I cannot write about these issues yet.

I am relieved that the torrent is no longer rushing through within Chóra and that we do not have to listen to this sound any more. For some of us it will take time to get used to the sound of running water or even the one of rain again. It will take long LONG time to rebuild Chóra, but I believe that it will happen. For sure she is going to be another one, not the one we were used to knowing and loving. Perhaps she is going to be more awaken and mature, more wise and prudent. Perhaps we have actually learnt our lesson; I wish.

Yesterday on my way to Athens, to replace some of my own damages caused by the flooding, I could only think of the people of Samothraki, the people who are Samothraki and who face the difficulties for what they are. There is a lot of work to be done, and it demands a lot of thought. Where is this point we have now reached? Where have we led things to be?

In the morning of the 26th September I was staring at the mountain, just like many other people, waiting for the sun to rise and hoping that the rain would stop. Under the light of the day we saw the mountain having rolled to every direction. No image, no visual/acoustic document can depict this adequately. Our mind still troubles accepting the fact itself. The stray cats of Chóra made their appearance before the people, starving from hanger. We fed them. Uncertain we all walked out. Uncertain we faced the earth that had given birth to us to have changed her mind and not to have devoured us.

Chóra needs to be rinsed from the detritus and the mud; thought needs to be unclogged and we need to face what has been left and where we are standing. What limits nature has now set for us; and respect these.

“Little facts”:
·         From the evening of 25th September to the dawn of the 26th, on Samothraki dropped 330-340 millimetres of rain. In comparison, during the storms that hit the States in the previous weeks the amount of rain dropped was less than that.
·         The torrent of Kamára started rushing like a waterfall across the central set of stairs in Chóra and created little ponds of water in various sites of the village.
·         Stairs, walls, fences and parts of older buildings collapsed, including the Town Hall and most of the administration services of Chóra.
·         Landlines and the mobile network were without any signal from the first morning hours until approximately 8:00 in the morning of the 26th.
·         Water supply was cut off for a day and a half in Chóra and the port of Kamariótissa, whereas in remote villages it has not been restored so far.
·         Roads have pumped up with water and the old landfill of Chóra collapsed towards one of the two entrances of the village.
·         The villages of Alónia and Lákkoma are up to this point cut off; the road connecting them with the rest of the island has cracked in two pieces.
·         The torrent of Kamára is falling all the way to the seaside of Palaiápoli, which, at a first glance, looks like a cliff; the beach has vanished.
·         Half the Venetian Tower close to the waterfalls of Foniás [Murderer] has collapsed.
·         Clean-up and restoration processes started immediately and are making rapid progress, supported by all members of the community.



Water and parts of the mountain rushing down the central stairs during the rainfall of the 25th September. 
It is estimated that during the first morning hours, 
water reached a height of 4 metres.


                               
                      Up & down: clean-up on the morning of 26/09.




Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Τι σχέση έχει ο Πάνακτος Βοιωτίας με τον Λουτρόπυργο Νέας Περάμου; Η κατάρρευση της οικειότητας

  Καμία. Τα χωρίζουν 32 χιλιόμετρα, ένα όρος, ένα τεράστιο δάσος και τα “σύνορα” νομών Βοιωτίας και Αττικής. Απ’ όσους οδηγούς έχουν σταματήσει ανά τα χρόνια έξω από το εξοχικό μας στον Κάτω Λουτρόπυργο για να ζητήσουν οδηγίες, κανείς ποτέ δεν κατευθύνθηκε προς τον Πάνακτο, ή προς τα Δερβενοχώρια. Κι εμείς ποτέ δεν θεωρήσαμε ότι ο Πάνακτος ή τα Δερβενοχώρια είναι κοντά προκειμένου να πάρουμε το αυτοκίνητο και να πάμε βόλτα προς τα εκεί. Πώς γίνεται λοιπόν μία φωτιά που είχε ξεκινήσει στον Πάνακτο Βοιωτίας να βρίσκεται δύο μέρες μετά στον Άνω Λουτρόπυργο, και συγκεκριμένα δίπλα στην Ολυμπία Οδό; Και πως γίνεται άλλες δύο μέρες μετά από αυτό η φωτιά να έχει σχεδόν κάνει κύκλο περνώντας από τα Μέγαρα και να έχει επιστρέψει στην Οινόη; Βρισκόμαστε μπροστά στην κατάρρευση της οικειότητας, αντιμέτωποι με την αδυναμία πλέον να ορίσουμε τι μας είναι γνώριμο. Το γνώριμο γίνεται γρήγορα άγνωστο, ακόμα και άγονο. Οι αναμνήσεις δεν βρίσκουν τόπο να σταθούν · μετά από κάθε οριοθέτησή του
Post a Comment
Read more

The desert island of Samothraki

 Samothraki, a remote island in Northeastern Greece... 3 days without electricity as a result of the supply station in the mainland across having been damaged by the fires blazing across the East Macedonia &Thrace Region  (now known to be the largest wildfire recorded on European soil in years). There used to be an independent electric station on the island which 20 years ago was closed down on the grounds of the island's population reducing. Since then, the electric supply on the island has deteriorated. Evidently, it is harder for people to remain or move to an island were electricity is not a given. See how the circle goes?  3 days with restricted access to telecommunications due to the local antennas being electrically powered. On the first day, large parts of the island had no access to water due to water pumps being electrically powered. On the first day, and while Samothraki had been for days on Amber alert for fire hazard, the sole ferry connecting the island with the m
1 comment
Read more

Έγκλημα στο Κάμπινγκ

Α πρίλης 1988 – Σαμοθράκη Η άνοιξη στο κάμπινγκ έβγαζε πρωτόγονα συναισθήματα στους λ ιγοστούς ενοίκους του. Τα ξεραμένα φύλλα που είχαν συσσωρευτεί έμοιαζαν με λόφους, που οι σκιές τους στο σκοτάδι της νύχτας τους έκαναν απειλητικότερους. Αυτοί οι μικροί και από τον αέρα φερόμενοι λοφίσκοι ξεραΐλας έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τα πράσινα χορτάρια και τις μαργαρίτες που φύτρωναν άναρχα, σχεδόν οργασμικά, όπου έβρισκαν χώρο. Εάν άφηνες την φαντασία σου ελεύθερη, τότε εκείνη μπορούσε να σου παίξει τα πιο περίεργα παιχνίδια, ιδίως τις ώρες που γεφύρωναν τα μεσάνυχτα με το ξημέρωμα. Με τον καιρό ακόμα νεφελώδη και ενίοτε βροχερό, το κάμπινγκ της Σαμοθράκης δεν προσφερόταν για κατασκηνωτές Απρίλη μήνα. Για όσους είχαν τροχόσπιτα στον χώρο, τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Ωστόσο, λίγοι έμεναν για πάνω από μία εβδομάδα συνεχόμενα. Οι περισσότεροι προτιμούσαν να πηγαινοέρχονται Παρασκευοσαββατοκύριακα από την Αλεξανδρούπολη ή την Κομοτηνή ή και την Καβάλα. Είχε μόλις περάσει
Post a Comment
Read more

Οιωνοί

  Στα φύλλα των πλατάνων που χάνουν τη δύναμή τους και πέφτουν πρώιμα, στα φύλλα το φθινόπωρο που βιάζεται. Στα κύματα που αδιάκοπα χτυπούν το σώμα τους ενάντια σ’ αυτό της γης, στα κύματα οι μέρες που χάνονται. Στα μαλλιά μου που ασπρίζουν - και στα δικά σου – το χιόνι που θα πέσει, το χιόνι που θα λιώσει στην θάλασσα. Τα βράδια του καλοκαιριού αεροπλάνα διασχίζουν τον ουρανό μ’ ιλιγγιώδεις ταχύτητες κι εγώ τα καταλαβαίνω · καταλαβαίνω τον χρόνο που κυνηγούν τους αστερισμούς που έχουν να προσπεράσουν τα σύνορα που οφείλουν να διαγράψουν – τα καταλαβαίνω. Ο άντρας που στέκεται εδώ και ώρα στην ακροθαλασσιά έχει ξεχάσει να κινηθεί, και το βλέπω τώρα πως τα πέλματά του τα έχουν καταπιεί τα βότσαλα, οι αστράγαλοί του δεν ξεχωρίζουν στην σκοτεινή στεριά, και τώρα που το φως έχει επιτέλους χαθεί φαίνονται όλα πεντακάθαρα – το κάθε χιλιοστό που η θάλασσα τον τραβά μέσα της, το κάθε μικρό κύμα στ’ ανοιχτά που διογκώ
Post a Comment
Read more

Time

  Warm earth homecoming warm body a storm beyond the sea warm hands – your hands are warm at summer’s end. Your hands are warm amidst the ashfall your hands are real. Warm earth cold water  – the goats descend . Sept. – Oct. 2023, Kipoi, Samothraki.
Post a Comment
Read more

Έγκλημα στη Σαμοθράκη

Συγκλονιστικές είναι οι εξελίξεις σχετικά με το μέχρι στιγμής ανεξιχνίαστο έγκλημα στη Σαμοθράκη. Η σωρός του Μολδαβού επιχειρηματία βρέθηκε τελικά σε δύσβατο κομμάτι του βράχου Βρυχού, περιφερειακά του οικισμού της Χώρας. Η αστυνομία κάνει λόγο για δολοφονία, αλλά δεν έχει δώσει προς το παρόν λεπτομέρειες για τυχόν υπόπτους ή για τον τρόπο που αφαιρέθηκε η ζωή του θύματος! Ρίγος στην τοπική κοινωνία εν μέσω καλοκαιριού! Θα επιστρέψουμε κοντά σας μόλις έχουμε νεώτερα... Ο αστυνόμος Μακρής έκλεισε το ραδιόφωνο με αργές, σχεδόν θεατρικές κινήσεις. Όχι πως ήταν λάτρης του σανιδιού · μάλλον το αντίθετο. Τον επιβράδυνε περισσότερο η σκέψη της τελευταίας φράσης που άκουσε. Θα επιστρέψουμε κοντά σας μόλις έχουμε νεώτερα... Ήξερε τι σήμαινε αυτό. Το τηλέφωνο θα χτυπούσε σύντομα. Στην Αλεξανδρούπολη επικρατούσε πνιγηρή ζέστη. Ο απογευματινός παραλιακός περίπατος περισσότερο είχε αυξήσει παρά ανακουφίσει τη δυσφορία που ήδη ένιωθε. Βέβαια δεν ήταν μόνο ο καιρός. Στην πρα
Post a Comment
Read more

Bosphorus

In their cracky voices the seagulls talked – they truly did talk – about things that parted continents and seas. The crowd moved in a mass dance a choreography of nothing momentarily interrupted by streetcars. And the waters howled underneath they howled like a heartbeat soon (any moment now) to cease. Souls passed me by; some lost some wandering and some mine. Jan. 2024, Istanbul.
Post a Comment
Read more

April’s fools

I All our traumas sat around the table to dine courteously and with crooked smiles (too civilised for their own good). They exchanged words superfluous and untherapeutic. They drank until it was late and memory appeared to dissolve into nothingness. II Sometimes even after all this time, when the restaurant is empty and the music has stopped, I hear them trying to re-emerge from the surfaces that surpassed them the flowers that outlived them the lights that fooled them – intoxicated and vindicated by no one – into the shadows. I ask myself, sometimes, what will happen if they ever escape the shadows only to find that the dining table has since been replaced and most of their torturous attachments have ceased to be? What hidden and unresolved traumas will we have then? April 2024, Athens. Photograph: March 2024, Loutropyrgos.
Post a Comment
Read more

Mountain stars (a collection of irregular haikus)

I Your dreams are lately red. In the defiant light of the sun we appear less clean. What if I hide underneath the surface of the sea? Love was supposed to be effortless at start. Same songs same rain all the things you are doing with others. Storms unleashed threads pending cuts; your dreams are red. II Night butterflies fill the room night flowers drop tears reflections of us populate the walls underneath the sky I inhale the stars. The sea will expand to the world’s end (I know now) mountains will for once retract is it possible is it thinkable to stand here still? May 2024, Samothraki.
Post a Comment
Read more

Sharp objects

Incapacitated words as spoken hit fully unequipped against the hard surfaces of objects across the room. They roll each surface until they meet the floor, or are forced by their velocity to an abrupt, deep fall. Some – very few – cling on to sharp edge s where accidentally they made contact and attempt to stand breathless and silent expecting this to postpone their demise. But the edges are cutting so the words become torn apart as they hang helplessly above the ground and letter by letter they lose the fabric of their sense. Poor words, the poorest words ever spoken, result demolished on the floor their letters illogically spread across space, their meaning irreparably deranged. Athens, July 2023. Photograph: words colliding against each other; Dundee West End, Scotland, June 2022.  
Post a Comment
Read more