Poetic Movements

Το χιόνι σκεπάζει τα περίχωρα και στην πόλη μουσικές γιορτινές σφηνώνονται ανάμεσα σε περαστικούς, που περπατούν βιαστικοί, φορτωμένοι σακούλες και κουτιά. Λαμπάκια γεμίζουν το οπτικό πεδίο, ως εκεί που μπορεί να φτάσει κάθε μάτι, αν και ελλείψει χρωματικής αρμονίας φαίνονται ακαλαίσθητα. Δεν θα χιονίσει εδώ, και στο πεζοδρόμιο ένας ώμος δίχως χέρι προβάλει γυμνός. Απέναντι, χωμένο σε μία κουβέρτα ένα παιδί τρέμει δίπλα στους γονείς του. Κέρματα που περίσσεψαν από ρέστα κουδουνίζουν σε κ υπελλάκια , τα οποία αν βιάζεσαι μπορεί και να μην παρατηρήσεις. Στα παιδιά αρέσει το χιόνι, όταν μπορούν να νιώσουν την παγωμένη παρουσία του για λίγο, ντυμένα με ζεστά ρούχα, και επιστρέφοντας μετά σε ζεστά σπίτια. Στα παιδιά αρέσουν τα χριστουγεννιάτικα δώρα που μιμούνται το χιόνι και που παίζουν μουσική, όπως και η ζεστή σοκολάτα με σαντιγί και marshmallows όταν συνοδεύουν τους γονείς τους στα γιορτινά ψώνια και χαζεύουν τα λαμπάκια στους δρόμους . Στα παιδιά κ υρίως αρέσει να έχου...

Στο πρωινό φως               που διαχέεται στο δωμάτιο από τη μία και μόνη ακτίνα πέφτοντας διαγώνια, τα σωματίδια της σκόνης κινούνται κυκλικά δημιουργώντας καμπύλες στο χώρο               που τους δίνεται άνευ όρων φωτεινά σαν χιλιάδες μικροσκοπικά αστέρια               που ανάβουν και σβήνουν σε ένα σύμπαν άυλο χορεύουν στη γυμνοπαιδία σα να υπάρχουν για τη μουσική ή σα να ακούστηκε η μουσική γι’ αυτά. Στο πρωινό φως παρακολουθώ νωχελικά τα σωματίδια ν’ απλώνονται στο χώρο και προς στιγμήν αισθάνομαι ένα μ’ αυτά. 25 Νοεμβρίου 2019, Πειραιάς. Φωτογραφία: ανατέλλον φως του πρωινού · 30 Νοεμβρίου 2019, Πειραιάς.