Poetic Movements

Τις μέρες που λείπεις κι ο ήλιος γιορτάζει κι η μέρα σα χώμα σε δρόμο κατηφορίζοντας κυλά · τις μέρες που λείπεις κι ο κόσμος τρέχει κι η μουσική γεννιέται σαν πρώτη φορά · τις μέρες που λείπεις κι οι ιστορίες μοιάζουν να δραπετεύουν από βιβλία και να κρύβονται σε δάση κοντά · τ ις μέρες που λείπεις και τα ραδιόφωνα συναρτούν κόσμους αλλιώτικους σαν ιστορίες για παιδιά · τ ις μέρες που λείπεις κι οι ώρες ξυπνάνε αργότερα οκνηρά. Φεβρουάριος 2018, Σαμοθράκη.

I come to you through air and water each time is holier. The people’s hands carved by years & craved by lusts make a dance so picturesque a song about you quiet and confident presence on the land. Suns and seas & all these words, words nothing much remarkable; just returns. How many lives has it been without you? I reach 90 years here and yesterday & at times I hold you in my arms bear you onwrads talk to you cherish you. Suddenly, I am the eldest. You are born again fragile and irreplaceable in every blow of the wind touch of the soil in every watery stream becoming my veins; I shall always have you birthdays and grief defeated. 1 February 2018, Samothraki. Photograph: Sunrise colours and clouds above Samothraki, 01.02.2018.