Poetic Movements

Μιλούσες πάντα για τους άλλους πολύ και ποτέ για σένα· έτσι θυμάμαι. Η σκέψη σου πέφτει τώρα σαν τη πάχνη πάνω απ’ την πόλη λίγο πριν το καλοκαίρι· και τα λόγια σου μέσα της χάνονται. Έγραφα τόσο για σένα και τόσα, σ’ έβρισκα μόνο μέσα στις λέξεις κάθε που απ’ τα χέρια μου έφευγες· συνέχεια. Μα σε γνωρίζω ξανά τώρα, τώρα που τα λόγια σου είναι σπάνια και οι λέξεις μου σκόρπιες, τώρα που η ζωή απογυμνώθηκε από κάθε ποίηση. Στην σιωπή της πόλης στα κενά της σκέψης εμφανίζεσαι πέρα από τη μνήμη, αλλιώτικα μάτια σε μία διαπερατή μορφή. Στις ασυνέχειες της απόστασης και του τόσου πόνου που έχει σιγάσει κάθε τι που ειπώθηκε, καταλαγιάζει η πάχνη στην σκέψη σου σαν καταφύγιο. 29 Απριλίου 2017, Dundee.

A year or so time flies but we are grounded. A year or so ships sailing away and we were waving goodbye every single day. A year or so this place will never again be just a port it has never been. A year or so with amplified gaze and a burning heart. Today and tomorrow wherever I stand there is a haima* over my head and a heema** above it. And I keep thinking that Mira and Zahra are growing up for better or for worse away from Piraeus. 27 April 2017, Dundee. *Arabic word for tent. **Arabic word for moon.

Wet soil and wet cement, fish and meat scents cooked in the air, a sky opened to eternity the rain has reached us out. Seas away but I still can see the same people in pace, as if the world is there a single dot amidst the waves and the winds. Over the Atlantic earlier fell a Mediterranean rain. 09 April 2017, Dundee.